مرزهایی که آرامش یک مادر را حفظ می‌کنند
مرزهایی که آرامش یک مادر را حفظ می‌کنند
مادری، یکی از زیباترین تجربه‌های زندگی است، اما واقعیت این است که این نقش پر از چالش هم هست. خیلی از مادرها بعد از بچه‌دار شدن، احساس می‌کنند زندگی‌شان تماماً وقف فرزند و خانواده شده و جایی برای «خودِ واقعی» باقی نمانده. همین‌جا است که اهمیت مرزگذاری خودش را نشان می‌دهد.
مرز داشتن به معنای بی‌مهری یا خودخواهی نیست؛ برعکس، یعنی ما به اندازه‌ای به خودمان و دیگران احترام می‌گذاریم که اجازه نمی‌دهیم خستگی و دلخوری جایی برای عشق باقی نگذارد. در ادامه به ۷ مرزی می‌پردازیم که هر مادری برای آرامش و رشد خودش، خانواده‌اش و فرزندش نیاز دارد.
1. مرز زمان شخصی
بیشتر مادرها وقتی برای خودشان وقت می‌گذارند، دچار احساس گناه می‌شوند؛ انگار با گرفتن ده دقیقه زمان برای کتاب خواندن یا نوشیدن یک فنجان چای، فرزندشان را محروم کرده‌اند. اما حقیقت این است که وقتی یک مادر به خودش زمان می‌دهد، انرژی‌اش تازه می‌شود و می‌تواند با عشق و آرامش بیشتری به فرزندش توجه کند.
داشتن زمان شخصی حتی اگر کوتاه باشد، مثل نفس کشیدن برای روح است
2. مرز روابط خانوادگی
خیلی وقت‌ها اطرافیان می‌خواهند در شیوه تربیت فرزند دخالت کنند. اگر مادری نتواند در این زمینه مرز مشخص کند، دائماً بین نظرات متناقض گیر می‌کند و احساس ناکافی بودن به او دست می‌دهد.
مرز روابط یعنی با احترام و آرامش بگوییم: «من روش خودم رو انتخاب کرده‌ام و ترجیح می‌دم همین رو ادامه بدم.» این نه تنها استقلال مادر را نشان می‌دهد، بلکه به دیگران هم یاد می‌دهد که جایگاه او را محترم بشمارند.
3. مرز کار و زندگی
امروزه خیلی از مادرها علاوه بر نقش مادری، شاغل هم هستند. بدون مرز مشخص، کار می‌تواند آرامش خانه را بگیرد و خانه می‌تواند تمرکز کار را از بین ببرد.
مرز کار و زندگی یعنی ساعات کاری مشخص داشته باشیم و خودمان را موظف کنیم بعد از آن زمان، به خانواده و خودمان برسیم. این مرز از فرسودگی و خستگی مفرط جلوگیری می‌کند.
4. مرز در دوستی‌ها
گاهی دوستی‌ها انرژی‌بخش‌اند، گاهی هم خسته‌کننده. دوستی که مدام توقع دارد یا وقت و انرژی ما را بی‌حدواندازه می‌گیرد، باید مرزش مشخص شود.
یک مادر نیاز دارد روابطی را نگه دارد که برایش شادی، آرامش و حمایت بیاورند. مرز در دوستی‌ها یعنی یاد بگیریم انتخاب کنیم و بدانیم هر “نه”یی که به یک رابطه‌ی می‌گوییم، یک “آره” به آرامش خودمان است.
5. مرز در فضای مجازی
این روزها مقایسه در شبکه‌های اجتماعی یکی از بزرگ‌ترین منبع‌های استرس مادرهاست. دیدن مادری که همه‌چیزش کامل و بی‌نقص به نظر می‌رسد، می‌تواند حس کافی نبودن را تشدید کند.
مرز فضای مجازی یعنی زمان مشخصی برای استفاده داشته باشیم، آدم‌های الهام‌بخش‌تر را دنبال کنیم و یادمان باشد واقعیت پشت قاب‌ها اغلب متفاوت است. این مرز به ما کمک می‌کند خودمان را با نسخه‌ی اغراق‌شده‌ی دیگران نسنجیم.
6. مرز جسم و انرژی
خیلی از مادرها از فرط خستگی و بی‌توجهی به بدنشان دچار مشکلات سلامتی می‌شوند. مرز جسم و انرژی یعنی آگاهانه بگوییم: «من به خوابم نیاز دارم، به ورزش و تغذیه‌ام اهمیت می‌دم و وقتی بدنم خسته‌ست، استراحت حق من است.»
وقتی مادری به بدنش توجه کند، نه تنها حال خودش بهتر است، بلکه فرزندش هم با دیدن او اهمیت مراقبت از خود را یاد می‌گیرد.
7. مرز احساسات
گاهی مادرها تمام احساساتشان را سرکوب می‌کنند تا خانواده‌شان ناراحت نشود. اما نادیده گرفتن خشم، غم یا استرس، دیر یا زود خودش را در قالب انفجار یا بیماری نشان می‌دهد.
مرز احساسات یعنی یاد بگیریم حق داریم غمگین، خسته یا عصبانی باشیم و این احساسات را با روش‌های سالم بروز دهیم؛ مثلاً با نوشتن، صحبت کردن یا حتی گریه کردن. این مرز به ما کمک می‌کند احساسات را بپذیریم، نه اینکه آن‌ها را دشمن خود بدانیم.
چرا مرز داشتن مهم است؟
مرزها نه تنها از ما محافظت می‌کنند، بلکه کیفیت رابطه‌هایمان را هم بالا می‌برند. وقتی مادری خسته و فرسوده نباشد، می‌تواند با صبر و آرامش بیشتری به فرزندش رسیدگی کند. وقتی وقت برای خودش بگذارد، الگوی سالمی برای فرزندش می‌شود. وقتی احساساتش را بپذیرد، به کودک می‌آموزد که او هم می‌تواند احساساتش را بشناسد و مدیریت کند.
مرزها دیوار نیستند، بلکه پلی هستند برای ایجاد رابطه‌ای سالم‌تر با خودمان و با دیگران.
جمع‌بندی
مادری به معنای محو شدن زن نیست. مرز داشتن یادمان می‌دهد که «من» و «مادر بودنم» می‌توانند کنار هم رشد کنند.
مرز یعنی گاهی با عشق بگوییم «نه»، تا بتوانیم با تمام وجود «آره» بگوییم به چیزهایی که برایمان ارزشمندند.
به یاد داشته باشیم: احترام به خود، بزرگ‌ترین هدیه‌ای است که می‌توانیم به فرزندانمان بدهیم.
دیدگاهتان را بنویسید