نامه‌ای به تو، مادری که خودت را پس از عصبانیت سرزنش می‌کنی
نامه‌ای به تو، مادری که خودت را پس از عصبانیت سرزنش می‌کنی
می‌دانم امروز یا دیروز، یا شاید همین چند دقیقه پیش، لحظه‌ای داشتید که عصبانیت‌تان فوران کرد. شاید داد زدید، شاید فریاد کشیدید، شاید فقط برای چند ثانیه کنترل از دست‌تان خارج شد. و حالا نشسته‌اید و با خودتان می‌گویید: «چقدر بد هستم… چرا دوباره این کار را کردم؟»
می‌خواهم همین ابتدا بگویم: تو تنها نیستی. و تو هنوز مادری فوق‌العاده‌ای.
لحظه‌ای که همه چیز به هم می‌ریزد
ممکن است آن صحنه را به یاد بیاوری: کودک تو با آن چشمان معصومش به تو نگاه می‌کند، کمی ترسیده و شاید کمی تعجب‌زده، و تو با خودت می‌گویی: «چطور می‌توانم این حس بد را جبران کنم؟»
این لحظه‌ی واقعی زندگی مادری است. هیچ کس به تو یاد نداد که چطور در تمام لحظات صبور باشی. هیچ کسی انتظار ندارد همیشه آرام و کنترل‌شده باشی و اینکه تو بعد از عصبانیت حس گناه و سرزنش داری، نشانه‌ی عمیق‌ترین علاقه و عشق تو به فرزندت است.
صدای درونی که هر مادر می‌شناسد
شاید صدای درونت همین حالا با تو حرف می‌زند:
«من مادری بد هستم.»
«چرا نتوانستم کنترل کنم؟»
«فرزندم حالا ناراحت است و همه چیز را خراب کردم.»
می‌خواهم تو را آرام کنم و بگویم: این صدا، طبیعی است. اما درست مثل هر موجی که دریا را تکان می‌دهد و می‌رود، این احساسات هم اول تو را بهم می‌ریزند و بعد می‌گذرند. مهم این است که تو این لحظه را می‌شناسی و می‌خواهی بهتر شوی. و همین، کافی است.
وقتی بغض در گلو جمع می‌شود
گاهی احساس می‌کنیم که بغض در گلوی ما گیر کرده است، و اشک‌هایمان بی‌صدا می‌ریزند. این بغض، نه ضعف توست و نه نشانه شکست. این بازتاب عشق و دلسوزی توست. هر اشک، هر نفسی که می‌کشی، تو را به یاد می‌آورد که هنوز مهربان و دوست‌داشتنی هستی.
بازگرداندن آرامش به خود
قبل از بازگشت به کودک، چند لحظه برای خودت وقت بگذار:
- چند نفس عمیق بکش: شانه‌ها را رها کن، دست‌هایت را روی قلبت بگذار و فقط نفس بکش.
- با خود مهربان باش: بگو: «من حالا خسته و عصبی بودم، اما می‌توانم دوباره عشق و آرامش را نشان دهم.»
- لمس و حرکت: شاید کمی قدم زدن، لمس آرام دستان خود یا نگاه کردن به چیزی که آرامت می‌کند، حس امنیت و تمرکز بیاورد.
این لحظات، مثل آغوشی برای خودت هستند. وقتی با خودت مهربان باشی، می‌توانی دوباره مهربانی و محبتت را به کودک منتقل کنی.
بازسازی ارتباط با کودک
زمانی که کمی آرام شدی، قدم بعدی بازگرداندن ارتباط با فرزندت است:
- لمس و نزدیک شدن بدون توجیه: نگاه مهربان، لمس دست یا یک بغل کوتاه، کافی است تا پیام عشق و امنیت منتقل شود.
- کلمات ساده و دلگرم‌کننده: «من هنوز دوستت دارم» یا «می‌خوای با هم بازی کنیم؟»؛ گاهی همین یک جمله کافی است.
- فعالیت مشترک کوتاه: نقاشی، بازی کوتاه یا حتی ساختن یک چیز ساده با هم، می‌تواند حس نزدیکی را بازگرداند.
خودسرزنش‌گری و بخشش درونی
بعد از عصبانیت، ممکن است ساعت‌ها یا حتی روزها با خودت درگیر باشی. صدای درونی‌ات مدام می‌گوید: «من مادر بدی هستم.»
می‌خواهم با خودت صادق باشی و آرام بگیری: تو مادر بدی نیستی. تو انسانی هستی که گاهی عصبانیتش فوران می‌کند. و هر بار که دوباره به کودک نزدیک می‌شوی، عشق واقعی خودت را نشان می‌دهی.
مهربانی با خود، نه تنها به تو آرامش می‌دهد، بلکه راه را برای بازسازی اعتماد و امنیت کودک هم هموار می‌کند.
اشتراک احساسات و حس جمعی
گاهی آرامش در شنیدن این جمله است: «من هم همین حس را داشتم.»
تو تنها نیستی. بسیاری از مادران همین تجربه را دارند و بعد از عصبانیت، خودشان را سرزنش می‌کنند. اشتراک تجربه، حتی با یک دوست یا گروه مادران، حس تنهایی را کم می‌کند و آرامش می‌آورد.
مهربانی با خود، بخشش درونی
مادر عزیز، فراموش نکن: عصبانیت تو، بخش طبیعی تجربه مادری است. هر بار که دوباره به کودک نزدیک می‌شوی، عشق واقعی خود را نشان می‌دهی. هیچ مادری کامل نیست، اما تو هنوز مادری دلسوز، مهربان و عاشق هستی.
یادت باشد، این مهربانی با خود، نه تنها به تو آرامش می‌دهد، بلکه راه را برای بازسازی اعتماد و امنیت کودک هم هموار می‌کند.
چند پیشنهاد کوچک و همدلانه
لحظه‌ای برای تمرکز و نفس عمیق، حتی ۳۰ ثانیه.
بیان محبت کوتاه و بدون توجیه به کودک.
فعالیت مشترک کوتاه و ساده مثل بازی، نقاشی یا ساخت کاردستی.
اشتراک تجربه با دوستان یا گروه‌های حمایتی مادران.
نوشتن احساسات، حتی یک جمله کوتاه: «من امروز خسته و عصبی بودم، اما دوباره با فرزندم مهربان شدم.»
پیام نهایی
دوست عزیز، وقتی این نوشته را می‌خوانی، بدان که تو کافی هستی. تو دوست‌داشتنی هستی و مادری فوق‌العاده‌ای. هر بار که بعد از عصبانیت دوباره به کودک نزدیک می‌شوی، عشق واقعی خود را نشان می‌دهی و رابطه را بازسازی می‌کنی.
اجازه بده این بغض، آرامش بیاورد. و بدان که این لحظه‌ها، حتی با عصبانیت و اشتباهات کوچک، بخشی از مسیر مادر بودن تو هستند.
دیدگاهتان را بنویسید